خب آدمی ست دیگر, دلش تنگ می شود, حتی برای کسی که دو ساعت پیش برای اولین بار دیده . . .
الان باید علامت تعجب بگذارم جلوی این جمله؟
آدم ها از یک جایی در زندگی ات پیدا می شوند که فکرش را نمی کنی,
از همانجا که گم می شوند, تعدادشان هم کم نیست, هی می آیند و می روند, اما . . .
این تویی که توی آمدن یکی شان گیر می کنی, و وای به حالت اگر که او فقط آمده باشد سلامی بکند و برود!

اون حلقه که تو دستته طناب اعدام منه

ستاره غرق به خون تو سفره شام منه

تو اونجا غرق زندگی من اینجا غرق مردنم

مثل یه دیونه دارم اشک می ریزم جون می کنم

از خونه بیرون می زنم طاقت موندن ندارم

باید بیام ببینمت یه هدیه ای برات دارم

چقدر شلوغ کوچه تون ببین چه شور و حالیه

اما تو سفره عقدتون جای یه چیزی خالیه